یکی از راه های کاهش فشار ناشی از کارهایی که بر دوش افراد است ، یا راه حل برای افرادی که همیشه وقت کم می آورند واگذاری مسئولیت به دیگران می باشد . محول کردن برخی مسئولیت ها به دیگران نشان می دهد که فرد می داند که نمی تواند همه کار را خودش به تنهایی انجام دهد . آن هایی که بلد نیستند کاری را به دیگران واگذار کنند در تکالیف ناتمام غرق می شوند ، تحت استرس قرار می گیرند ، کمتر سازنده خواهند بود و به دلیل انتظارات بالا از خود و دیگران ، منزوی می شوند . شاید بهتر باشد به جای این که فرد از خود بپرسد چه کسی بهتر از همه عمل خواهد کرد یا مسئولیت پذیر است ؟ ( سوالی که احتمالا جوابش « خودم » خواهد بود ) ، از خود بپرسید چه کسی می تواند این کار را بالاخره یک جوری انجام دهد ؟ ( سوالی که جوابش احتمالا چنین خواهد بود « من که نه » ) . وقتی کاری به دیگری واگذار می شود ، طرفین باید مطمئن شوند که کاملاً می دانند چه کاری باید انجام شود و سقف زمانی انجام آن چه زمانی است . در طول زمان ، انجام کار باید در مقاطعی وارسی شود .
در این مقاله به بررسی راه حل هایی برای افرادی که همیشه وقت کم می آورندشامل شناسایی محدویت ها ، هدف گذاری و ارزش گذاری فعالیت ها می پردازیم .
توصیه می شود اگر افراد همیشه احساس می کنند وقت کم می آورند به موارد زیر توجه کنند :
محدودیت ها را بسنجند و سپس بگویند : « نه »
هدف گذاری
ارزش گذاری فعالیت ها
در ادامه مقاله به صورت کامل تری در مورد راهکارهایی برای افرادی که همیشه وقت کم می آورند می پردازیم .
محدودیت یعنی این که فرد مسئولیت زمان و فضای خود را به عهده بگیرد ولی در عین حال احساساتش را هم در نظر داشته باشد . محدودیت ها به انسان می گویند تا چه اندازه مسئول است ، توان او تا چه اندازه است و به دیگران نشان می دهد که فرد مایل به انجام یا پذیرش چه چیزی است . بدون تعیین محدودیت ها ، نه گفتن مشکل است و تنها باعث وارد آمدن استرس خارج از توان فردی می شود . اگر پس از تعریف محدودیت ها فرد هنوز هم نمی تواند نه بگوید توصیه می شود این راهبرد چهار مرحله ای را امتحان کند :
صبر کند و جلوی خود را بگیرد که بلافاصله جواب ندهد . در عوض بگوید : « اجازه بدهید که فردا به شما پاسخ می دهم » .
بهتر است فرد درخواستی که از او شده است را در مقایسه با ارزش ها و اهدافش سبک و سنگین کند . از خود بپرسد این درخواست چقدر با حوزه کنونی فعالیت های او هم خوان است . آیا انجام این درخواست مهم تر از آن چه که الان انجام می دهیم است ؟
مرحله بعد تصمیم گیری است .
در نهایت فرد باید پاسخ بدهد . اگر فرد می خواهد حرف نزند ، پاسخش را می نویسد . اگر می خواهد نه بگوید برای فرد مقابل توضیح می دهد که چطور به این نتیجه رسیده است و این نتیجه گیری را در چهارچوب اهداف و ارزش هایش برای فرد مقابل توضیح می دهد مثلاً می گوید : « من در حال حاضر اولویت های دیگری در زندگی ام دارم و در این شرایط اگر پیشنهاد شما را بپذیرم ، نمی توانم عملکرد مناسب و قابل قبولی داشته باشم » .
یک راه کاهش استرس ، هدف گذاری است . به افرادی توصیه می شود اهداف کوتاه مدت تعیین کرده و آن ها را اولویت بندی کند . این اضطراب در زمان امتحانات در دانشجویان به اوج می رسد و آن ها نمی داند از کجا شروع به درس خواندن کنند . یک راه مهار کردن زمانی که صرف کارهای مختلف و غیر ضروری می شود این است که فرد تمام کارهای خود را بنویسد ، اهدافش را روشن کند و آن ها را در دسته های زیر بگنجاند :
مهم و فوری ( تاثیر زیادی روی اطرافیانش دارد و باید فوراً انجام شود ) .
مهم و غیر فوری ( تاثیر زیادی روی اهداف دارد ولی لازم نیست که فوراً انجام شود ) .
فوری و غیر مهم ( تاثیر زیادی روی اهداف ندارد ولی فرد تحت فشار است که الان آن ها را انجام دهد ) .
غیر فوری و غیر مهم ( مشغله بی خود یا اتلاف وقت کارهایی که هیچ فایده ای ندارد یا نتیجه ای به بار نمی آورد ، ولی باعث می شود فرد احساس کند دارد کاری انجام می دهد و معمولاً زمانی اتفاق می افتد که فرد دارد از کارهای دیگر اجتناب می کند ) .
ارزش گذاری فعالیت هایی که هر فرد انجام می دهد یکی از راه های خوب تنظیم وقت است . یک راه خوب تصمیم گیری در مورد انجام هر کاری این است که فرد از خود بپرسد « اگر من این کار را کمتر انجام دهم آیا می توانم بدون این که نتیجه نهایی کارم ضایع شود وقتی را صرفه جویی کنم ؟ » مثلاً اگر کیفیت کارم را پایین بیاورم ، یا روش رسیدن به آن را تغییر دهم چه می شود ؟ اگر این کار را انجام ندهم چه می شود ؟ اولویت بندی ، زمانی آسان می شود که فرد ارزش هایش را در ذهنش داشته باشد .
خیلی از متخصصان معتقدند استرس با ارزش گذاری شروع می شود . فرد می تواند با نوشتن فهرستی از کیفیت هایی که در زندگی برایش مهم است آغاز کند مثلاً ماجراجویی ، ثروت ، امنیت ، کار ارزشمند ، کمک یا خدمت به دیگران ، دوستی و سپس به هر کدام از این ها در متن زندگی اش نگاه کند . یک راهکار این است که فرد 10 صفت را که دلش می خواهد دیگران او را به این گونه تعریف کنند فهرست کند ، سپس 10 صفت را که یک دوست برای توصیف وی به کار خواهد برد و 10صفت که یک دشمن ذکر خواهد کرد را نیز یادداشت کند . با مقایسه این فهرست ها فرد متوجه می شود که آیا ارزش های کنونی اش باید بازنگری شوند یا آیا صفتی در این فهرست هست که وی مایل است نباشد ؟ چنین ارزشیابی ای به فرد کمک می کند تا تحت شرایط استرس ، تصمیم گیری های دشوار یا انتخاب های سخت بتواند اولویت بندی کند .
✔️ یکی از راه حل ها برای افرادی که همیشه وقت کم می آورند واگذاری مسئولیت به دیگران است که در متن مقاله شرح داده شده است.
✔️ بدون تعیین محدودیت ها ، نه گفتن مشکل است که در متن مقاله برای افرادی که همیشه وقت کم می آورند راهی ارائه شده است.
✔️ به افرادی که همیشه وقت کم می آورند توصیه می شود اهداف کوتاه مدت تعیین کرده و آن ها را اولویت بندی کند که در متن مقاله مطرح شده است.
